Refine
Document Type
- Article (2)
- Part of a Book (1)
Language
- Polish (3) (remove)
Has Fulltext
- yes (3)
Keywords
- Polnisch (3) (remove)
Publicationstate
Reviewstate
- Peer-Review (2)
- (Verlags)-Lektorat (1)
Publisher
W artykule przedstawiono analizç struktury metaforycznej polskich dyskursów na temat konca komunizmu panst wowego. Analizç przeprowadzono w oparciu o bazç danych, zawierajqcq 1008 metafor pochodzqcych z tekstów prasowych z 1999 roku, upamiçtniajqcych wazne wydarzenia z 1989 roku. Jak siç okazuje, struktury metaforyczne róznych dyskursów wyrazajq i utrwalajq ideologjcznie uksztaltowane interpretacje historii. Szczegolowiej badano interpretacje metaforyczne dwóch zjawisk: zachowania siç przedstawicieli wladzy i opozycji przy Okrqglym Stole oraz pytania o ciqglosc historii. Te dwa zjawiska — których konceptualizacja gra waznq rolç w okreáleniu autostereotypu Polaka w III RP — sq interpretowane za pomocq róznego rodzaju metafor. Metaforyczne rozumienie ciqglosci historii da siç analizowac za pomocq tak zwanej „konceptualnej teorii metafory" LakofFa i Johnsona. Natomiast zachowania komunistów i opozycjonistów sq. interpretowane za pomoc^ metafor intertekstualnych. Sq one skonstruowane nie na podstawie doswiadczenia cielesnego, lecz doswiadczenia specyficznego dia danej kultury. Wydaje siç zatem, ze ksztaltowanie róznego rodzaju pojçc w dyskursie aktywizuje rózne strefy bazy doswiadczeniowej.
W artykule tym przyglfjdam si. zasadniczej dia j.zykowego obrazu swiata opozycji mi.dzy swotm i obcym w przykladowych tckstach przynaleznych do polskiego i niemieckiego dyskursu Ideologieznego (politycznego). Za van Dijkicin przyjmuj., ze charakterystyczne dla dyskursu ideologicznego jest ustalenie i reprodukeja rozr.zmenia mi.dzy grupa wlasn^ a innymi grupami. Funkcjq dyskursu ideologicznego jest legitymizaeja dzialan i przekonan grupy wlasnej oraz delegitymizacja dzialan i przekonan innych grup. W populamych czasopismach polskich i niemieckich, traktuj^cych o tematach politycznych ( Wprost i Spiegel) takie pojmowanie swojego i obeego wydaje si. byc akeeptowane. Konkretyzacja absttakcyjnych poj.c. sw.j i obey przy tym nie jest stala, a raczej funkcjonalnie zmienna, zaleznie od tego, kto ma byc postrzegany jako rialeziycy do grupy wlasnej, a kto ma byc z niej wylijczony.